الزایمر در یک نگاه
الزایمر یک بیماری مغزی غیر قابل بر گشت می باشد که باعث کاهش پیشرونده عملکرد مغزی می گردد و معمولا در افراد مسن دیده می شود .بیماری الزایمر شایعترین علت زوال عقل(دمانس) می باشد . در بیماری الزایمر حافظه وسایر عملکرد های هوشی به تدریج از دست می روند . دراین بیماری سلول های مغزی از بین رفته و ارتباط بین انها مختل می گردد . حدود 5درصد افراد 65ساله دچار بیماری الزایمر هستند و هر چه سن افراد بالاتر می رود احتمال ابتلای انها به این بیماری افزایش می یابد . پنجاه درصد افرادی که بالای 85 سال دارند ممکن است دچار بیماری الزایمر باشند . تحقیقات نشان داده است که بیماری الزایمر ممکن است هم بر اثر کمبود یک ماده شیمیایی در مغز وهم بر اثر یک اختلال ژنی ایجاد شود . بیماری الزایمر برای شروع سلول هایی را که در هیپوکامپ وجود دارد را گرفتار می سازد .
علل ایجا د الزایمر 
علل ایجاد بیماری الزایمر هنوز به درستی کشف نشده است اما دانشمندان متوجه شده اند که بیماران مبتلا به الزایمر سلول های مغزی هیچ علت واضحی دچار صدمه شده و از بین می روند. یک مغز سالم حدود صد میلیارد سلول عصبی دارد که به انها اصطلاحا نرون گفته می شود .نرون ها تولید پیامهای شیمیایی و الکتریکی می کنند که از یک نرون به نرون دیگر انتقال پیدا می کند و باعث می شود که شما بتوانید فکر کنید به یاد بیاورید و احساس نمایید .مواد شیمیایی که به انها اصطلاحا پیغام بر های شیمیایی (نوروترانسمیتر) گفته می شود کمک می کند که پیامها بین سلولهای عصبی انتقال پیدا کند. در ابتدای بیماری الزایمر نرون ها در بعضی از مناطق مغز شروع به از بین رفتن می کنند . همچنان که این سلولهای عصبی (نرون ها) می میرند میزان تولید پیغام بر های شیمیایی نیز در مغز کاهش پیدا می کند و باعث اختلال در انتقال پیامها در نرون ها می شود.
علایم ونشانه های الزایمر
علایم ومشکلاتی که در بیماری الزایمر پدید می ایند را می توان به سه گروه طبقه بندی نمود :
1_ اختلالات شناختی(از دست دادن عملکرد مغزی در ارتباط با حافظه ویادگیری).
2_مشکلات رفتاری و روانی که بر اثر زوال ایجاد می گردد.
3_مشکلاتی که در انجام فعالیتهای روزمره ایجاد می شود.
مراحل مختلف بیماری الزایمر 
تغییراتی که در مغز بیماران مبتلا به الزایمر ایجاد می گردد ممکن است 10تا20سال قبل از اینکه هر نوع نشانه یا علایمی از این بیماری ظاهر شود اغاز شود .بعضی از قسمتهای مغز ممکن است شروع به چروکیده شدن وکوچک شدن نمایند وباعث از دست دادن حافظه که اولین نشانه اشکار الزایمر می باشد شوند .در طی زمان بیماری الزایمر پیشرفت نمود وبدتر می شود که ان را می توان به سه مرحله اصلی تقسیم نمود که عبارتند از:مرحله خفیف_مرحله متوسط ومرحله شدید.
مرحله خفیف بیماری الزایمر
بیماری که در مرحله خفیف بیماری الزایمر به سر می برند اغلب سالم به نظر می رسند اما انها واقعا در برخورد با دنیای اطرافشان دچار مشکل هستند .اغلب مدتی طول می کشد تا بفهمیم که شخصی دچار الزایمر شده است زیرا علایم و مشکلات اولیه ان در اکثر موارد با تغییراتی که در افراد سالم ودر روند پیری انها ایجاد می شود اشتباه گرفته می شود .علایم اولیه الزایمر عبارتند از :
1_گم کردن کلید ها.
2_فراموش کردن قرار های ملاقات .
3_فراموش کردن نام افراد واینکه انها چه کاری دارند .
4_فراموش کردن اموزشهایی که قبلا دیده اید مثلا فراموش کردن نحوه غذا پختن ,فراموش کردن نحوه استفاده از وسایل و فراموش کردن چگونگی توالت رفتن .
5_فراموش کردن لغات ساده و به کار بردن کلمه"چیز" به جای انها.
6_فراموش کردن سالی که در ان هستیم .
7_گم شدن در خیابان های اطراف خانه .
8_لباس پوشیدن بدون توجه به اب وهوای بیرون (مثلا در هوای گرم چندین لباس روی هم می پوشند).
9_عدم قضاوت صحیح در مورد پول (مثلامقدار زیادی انعام می دهند).
10_فراموش کردن اعداد وحساب کردن .
11_گذاشتن اشیاء خانه در جای غیر معمول(مثلا مسواک را در یخچال می گذارند).
12_تغییر حالت وتغییر خلق سریع (مثلا به سرعت وبدون هیچ دلیلی از حالت ارام به حالت گریه کردن وعصبانی شدن می افتند).
13_تغییرات شخصیتی عمده.
14_بیماران دچار الزایمر ممکن است شکاک, حسود, ترسو و یا گیج باشند.
15_بصورت بی حالت در جایی باقی ماندن (مثلا به مدت چندین ساعت جلوی تلویزیون می نشینند , بیش از حد معمول می خوابند ورفت وامد های اجتماعی شان کاهش می یابد).
مرحله متوسط بیماری الزایمر
تشخیص بیماری الزایمر اغلب در مرحله متوسط ان اتفاق می افتد .در طی این مرحله ,افراد متوجه تغییراتی که در انها ایجاد شده می شوند و می فهمند که نیاز به مراجعه به پزشک دارند.در طی مرحله متوسط بیماری الزایمر , روند صدمه دیدن بافت های مغزی پیشرفت نموده و به سایر قسمت های مغز که زبان , منطق , حس های پنجگانه وتفکر را کنترل می کند نیز گسترش می یابد . در این مرحله ,علایم و نشانه های بیماری بیشتر شده و مشکلات رفتاری می تواند رخ دهد .
علایم ونشانه های بیماری الزایمر در مرحله متوسط عبارتند از :
1_از دست رفتن بیشتر حافظه.
2_کم شدن مدت زمان تمرکز حواس ودقت.
3_مشکلاتی در شناسایی دوستان و افراد خانواده.
4_مشکلاتی در زبان (صحبت کردن ),خواندن ,درک مطالب و نوشتن.
5_ اشکال در سازماندهی افکار.
6_اشکال در یاد گرفتن چیز های جدید و یا مشکل شدن کنار امدن با وضعیتهای غیر منتظره.
7_بی قراری ,اضطراب ,گریه کردن ویدون هدف این طرف و آن طرف پرسه زدن بخصوص در بعد از ظهر ها و عصر ها.
8_ بیان تکراری کلمات و صحبت ها و تکرار کردن یک حرکت.
9_توهمات , هذیان ها و سوء زن داشتن به سایرین.
مرحله شدید بیماری الزایمر 
در مرحله اخر بیماری الزایمر , صدمه به سلول های عصبی مغز گسترش می یابند. در این مرحله,بیمار نیاز به مراقبت تمام وقت دارد. برای دوستان وافراد خانواده, این مرحله از بیماری الزایمر می تواند مرحله بسیار مشکلی باشد زیرا تمام حواس بیمار به نظر می رسد که از بین رفته است .بیمارانی که در این مرحله قرار دارند ممکن است در تمام مدت در رختخواب باشندو اغلب از سایر بیماریهایی که دچار ان می شوند ذات الریه فوت می کنند .علایم مرحله شدید بیماری الزایمر عبارتند از:
1_از دست دادن کامل حافظه وتکلم (صحبت کردن).
2_ کاهش وزن .
3_تشنج, عفونتهای پوستی ومشکلاتی در بلع غذا.
4_افزایش خواب.
5_از دست دادن کنترل اداری و مدفوعی.
6_عدم تعادل بدنی. 
درمان دارویی
در حال حاضر هیچ دارویی برای معا لجه قطعی بیماری الزایمر وجود ندارد .داروهایی که امروزه در درمان بیماری الزایمر استفاده می شوند نمی توانند باعث توقف یا برگشت روند بیماری شوند اما ممکن است سیر بیماری را کند نماید و علایم ومشکلات ان را کاهش دهند. در حال حاضر 5دارو از طرف سازمان غذا وداروی امریکا برای درمان بیماری الزایمر مورد تایید قرار گرفته است . چهار تا از این دارو ها از گروه دارو های مهار کننده کولین استراز می باشد این دارو ها برای درمان موارد خفیف تا متوسط بیماری الزایمر تجویز می شوند . این دارو ها ممکن است باعث به تاخیر افتادن ویا پیشگیری علایم ومشکلات بیمار برای مدتی شوند ونیز ممکن است به کنترل بعضی از علایم رفتاری بیمار کمک نماید اسامی این داروها عبارتند از:
1_گالانتامین
2_ریواستیگمین
3_دانپزیل
4_تاکرین

نحوه مراقبت از بیمار
مراقبت از یک بیمار مبتلا به الزایمر در خانه ,کار مشکلی است و می تواند در بعضی مواقع بسیار طاقت فرسا باشد . هر روز مشکلات جدیدی پیش می اید که فرد مراقب باید با انها برخورد نماید. این مشکلات شامل تغییراتی که در توانایی بیمار ایجاد می شود ونیز تغییرات در رفتار بیمار می باشد.تحقیقات نشان داده است که خود مراقبین نیز اغلب در خطر ابتلاء به افسردگی یا سایر بیماری ها می باشند , به خصوص اگر از طرف خانواده , دوستان وجامعه , حمایت ها و پشتیبانی های کافی به انها نرسد . یکی از بزرگترین مشکلاتی که مراقبین با ان رو به رو می شوند نحوه برخورد با رفتار هایی است که از بیمار سر می زند .لباس پوشیدن , حمام کردن , غذا خوردن و سایر فعالیت های معمول روز مره , اغلب هم برای بیمار و هم برای فرد مراقب , مشکل خواهند بود . داشتن یک برنامه روز انه می تواند کمک بسیار زیادی به فرد مراقب نماید . بسیاری از افراد مراقب متوجه می شوند که استفاده از استراتژی هایی برای برخورد با رفتار های مشکل بیمار و موقعیت های استرس زا می تواند مفید واقع شود .
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: